REFLUKS

Mëngjesi u derdh përsëri

Në pistat e drejta të rrugëve,

Me fyellin e vet lirik

I ra melodisë së zërave

Të rrëmujshëm që zgjohen,

Disakorde të ëmbla hapash

Shkurtojnë ofshamat e kujt

Ende nuk ka dalë nga nata.

Po ç'ka drita që stepet e mpaket?

Hije të squllëta lotuese

Leshterikët majë kambanares

Tunden e rrjedhin teposhtë

Rrëshqitës e ngjitës,

Fshihen fishkëllyes në kanalet

Tentakula shëtitëse;

Dielli përbaltet në guaska

Të gjera si vaska

Plot llurbë të trashë e të gjelbër

Dhe luspa të kaltra, si qelqe

Të përkulshme e të ngulshme,

Korale gungaçe e të nxira,

Lule bishtgjata e të shtrira

Litarë në qafa statujash,

Spiranca të rënda e të ndryshkëta

Në terraca; skelete të gjymta

Ngrirë në vallet fosforike

Dhe kisha e mbytur në krahët

Ombrellorë të meduzës,

Që thahen, kërcasin, këputen e bien

Mbi botën ende të rrudhur, qiellzë

Të përzhitur gjigandi;

Njerëzit nuk dalin; ende

Nuk vendosin të dalin,

Mëngjesi u derdh dhe një herë

Në pistat e drejta të rrugëve,

Vallë ka kohë të pastrohen

Shenjat e turbullta të ujit,

Ka kohë vallë të harrohen

Pamjet e hirta të funddetit,

A do t'i mbetet vallë frymë

Fyelltarit deri në mbrëmje?

DY BOTËT

Sikur kandrrat të ngrinin foletë

Në fjalët, verba volant, do t’ia merrnin

Me vete vezët larvat veshtullore

Thnegla me krahë prej sedefi nuk do dinin

Në cilin stacion të heshtjeve të zbritnin.

Fluturim vërtet, por drejt kuptimesh

Që atyre do t’u shfaqeshin me dritë

Prej klorofili, ose elektricitet i gjelbër

I përjetuar si dridhje, ekstazë prej teli

Kitare, që tingëllon edhe pasi këputet.

Çka është për ty rrëfenjë, ndoshta

E shkurtër, është për to universi

Kanë shkencëtarë të bardhë me mjekër

Që rreken të gjejnë misteret e Big Bangut

Pa e ditur se në fillim ishte fjala.

Kur fëmijë të zinte gjumi përmbys

Duke thithur një gisht të ëmbël të përrallës

E ndieje si ato zgjoheshin, kandrra pastërtore

Me krahët që u tundeshin si pallto grarishte

U mbulonin kërcinjtë e hollë e të brishtë.

Vetëm se ecnin së prapthi, thuase dilnin

Tufa-tufa nga gogësima hyjnore

E një Perëndie që u ngatërrua me orën

Sikurse u ngatërrua me botët; këtu

Fjalë, atje vepra, por aq të harrueshme…

EPPUR SI MUOVE

Pasdite dimri
Mbytur në shi
Një kinema
Në periferi.

S’i pamë dot
Veshjet, fytyrat
Vetëm plakun
Dorac në hyrje.

Film i njohur
Aktorë të vdekur
Prekje, sa herë
Ka defekte.

Mbrëmje dimri
Kopje e vjetër
E pamë filmin,
Prej shekujsh.