Sunday, January 6, 2008

FRIKA

Vrapo, vrapo
Me ritmin e hapave
Të tu, një tribu
Zezakësh të dehur kërcefshin
Sa të vyshken, të digjen
Nga etja
Vrapo, ka ende kohë
T'i vidhet zjarrit
Ujku i pështyrë
I jetës sate.

Rruga jote
Tatuazh i shtrembër
Në gjoks të fushës
Që ulet, ngrihet
Dihat.
Rruga jote
Vetëtimë e gjelbër
Çjerrë me thonj
Në qiell të fushës
Çjerrë me shpatë.

Rend ti,
Rend para teje
E shpejtë hija
Gjithë çka ti s'guxove
E bëri më parë hija
Mjerë ti që dot s'shpëtove
Nga hija
Se kurdoherë shpinën
Shpinën i ktheve Hënës.

Si nuk u lodhe
Trupin me zemër
Si e harrove?
Nga mushkëritë
Vrima-vrima
Rrjedh e përjargur
Fryma
Hardhuca e gjuhës ngordh
Mbi rërën e buzëve
Kërminjtë e tharë të syve
Zvarriten mollëzave
Rend e rend
Si nuk u lodhe.


Mjerë ti
Që nuk u lodhe
Që nuk u ndale
Mes fushë-botës
Ku veç ti dhe ikja
Bënit hije
Që s'pe përreth
Vetminë e butë
Burime, lule
Kopshte pëshpëritës,
Mjerë ti që edhe fundin
Pa fund e pate.

Rruga jote
Kamzhik i nxehtë
Të përzhit ijet
E ti s'ndien gjë;
Kali i harbuar
I ikjes sate
Rend para teje
Trokut të vet
I druhet;
S'e ndien zjarrin
Shkrumbin në ije
Kali i verbuar
I ikjes.

Ikën e prapë
Të gjitha mbetën
Me horizontin
E rrumbullakët
Askush s'të ndoqi
Veç vetes, vetes
Diku pas teje
Njëlloj pas teje
Njëlloj e largët
Rruga jote
Lak i rrëshkitshëm
Të përqafon
E ti më kot kërkon
Me këmbë të dredhur
Stolin e vjetër.

Vrapo, vrapo
Me ritmin e hapave
Të tu, një tribu
Majmunësh të mençur
Valle kërcefshin
Sa, të plasur
Mundimi dhimbje
Të bëhen njerëz;
Vrapo, ende ka kohë
T'i vidhet natës
Demoni qorr
I ëndrrës sate ...
Paçka se fundin
Pa fund e pate.

No comments: