Kur trokitëm, na thanë:
Jeni vonë
Errësirë nuk kemi më
Hëna nuk punon
Pyllin e bëmë stola
Stolat shtretër
Shtretërit fëmijë ...
Kalon koha, vrapon
Prandaj, na vjen keq
Por jeni vonë,
Tashmë u shitën
Dhe puthjet e fundit
Spektakli po fillon
Mbetët jashtë
Jashtë, në çdo kuptim,
Pa shpëtim,
Përgjithmonë.
No comments:
Post a Comment