Grua e zjarrtë
Shihmë, që të të shoh
Nga tenda ku fle e kristaltë
E kush tha që jemi të çmendur
Që s'jemi të qartë
Që vjedhim frymë
Shëtisim shpirt më shpirt
E flasim, flasim përçart,
Pa ktheje kokën e bukur nga unë
Nepërkë, grua e zjarrtë,
Folmë me gjuhëzat e flakës,
Shtrëngomë fort, pushtomë ...
E kush tha që buza na u tha
Duke puthur rërën e artë
Të plazhit të vogël të ëndrrës,
Symbyllur kush s'na la të rrimë
1 comment:
Jashtezakonisht mrekullueshem.Thone qe meshkujt jane ata qe shkruajne me ndjenja.Kjo eshte e sigurte,por jo se nuk ndodh dhe e kunderta :).E permenda kete,sepse ndjenjat ne kete poezi,rridhnin lume,lume dhe i krijojne nje harmoni te mrekullueshme.Urime per blogun,sot e gjeta rastesisht.
Post a Comment