DERA

Si fëmijë, kishe merak

T’i vizatoje shtëpitë

Duke filluar nga dera

E bëje të mbyllur me dryn

Pa sy magjik pa pllakë emri

Të të zotit të shtëpisë

Derë e vetme e drejtë

Në mes të kalldrëmit me breshka

Poshtë diellit rrotë qerreje

Shtëpia shfaqej më pas

Bardhezi, dysheme të shtrembra

Mace lepuj miza përdhese

Ndonjëherë jo; vetëm

Një mur lënë përgjysmë

Gërmadhë nga e ardhmja

Të lodhej dora, ose të thyhej

Maja e lapsit, mprehur me kafshime

Të shtrembra prej ketri

Por botën nuk e lije pa derë

Lapidar memec përmendore

E premtimit të përtharë.