Si fëmijë, kishe merak
T’i vizatoje shtëpitë
Duke filluar nga dera
E bëje të mbyllur me dryn
Pa sy magjik pa pllakë emri
Të të zotit të shtëpisë
Në mes të kalldrëmit me breshka
Poshtë diellit rrotë qerreje
Bardhezi, dysheme të shtrembra
Mace lepuj miza përdhese
Ndonjëherë jo; vetëm
Një mur lënë përgjysmë
Gërmadhë nga e ardhmja
Të lodhej dora, ose të thyhej
Maja e lapsit, mprehur me kafshime
Të shtrembra prej ketri
Lapidar memec përmendore
E premtimit të përtharë.
No comments:
Post a Comment